مهتاب شب های بی ماه

سالگرد است  
سالگرد یک درد پیر قدیمی
  آن روز ها را خوب به خاطر دارم
  و تک تک لحظه ای هایی را که نه زیستم که تا بینهایت رفتم
من همه تلاش هایم...همه نگاه هایم ...همه حرف هایم ... من همه را تا ابد به یاد دارم

 

مهتاب شب های بی ماه...

من در میان زمین و زمان ام

من در ابتدای یک راهم

من پرواز را نیاموختم

اما اینک بیش از هر زمانی باید پرواز کنم

باید بال و پر در آرم

باید بتوانم ...

گذر زمان را احساس نمی کنم

و پر مشغله و شتابان می دوم به سوی اینده ای نا پیدا

 

من

در غربتی مه آلود

در هوایی سرد

با دستانی در جیب

و قدم هایی شمرده

با زبانی لکنت دار

..... حیرانم ...

مهتاب شب های بی ماه...